مدفوع سه پا بازنشستگی دولت چیست؟
محتوا
استعاره یک مدفوع سه پا با برنامه ریزی بازنشستگی برای ده ها سال مورد استفاده قرار گرفته است. برنامه بازنشستگی خانواده صندلی است که در سه پا برگزار می شود: تأمین اجتماعی ، برنامه های بازنشستگی و پس انداز شخصی. هر سه پا برای داشتن یک بازنشستگی پایدار بسیار مهم است. بدون یکی از پاها ، مدفوع پایین می آید.
امنیت اجتماعی
بیشتر ، اما نه همه ، کارمندان دولت در تأمین امنیت اجتماعی مشارکت دارند. این امر بسیار مهم است زیرا كسانی كه به تأمین اجتماعی كمك نمی كنند ، پس از بازنشستگی یا از كار افتادگی ، بودجه را پس نمی گیرند. آن دسته از کارمندان دولت که مشارکت نمی کنند باید اطمینان حاصل کنند که قوی بودن دو پای مدفوع است.
تأمین اجتماعی فوتبال سیاسی در سطح فدرال است. سیاستمداران می دانند برای ادامه بدهی سیستم باید انتخاب های ناراحت کننده ای انجام شود ، اما هیچ کس نمی خواهد ضربه سیاسی را برای کاهش مزایا یا افزایش سهم بگیرد. این پا از مدفوع به دلیل سیاست اطراف آن مستعد ابتلا به لرزش است.
تأمین اجتماعی به خودی خود زندگی خود را حفظ نمی کند که یک ذینفع به زندگی عادت کرده است. این پا باید تا حد ممکن وزن خود را تحمل کند.
برنامه های بازنشستگی
برنامه های بازنشستگی به سادگی همان چیزی نیست که قبلاً بوده است. سیاستمداران از کارمندان عمومی و مزایای بازنشستگی آنها به عنوان کلاهبرداری برای بودجه های عمومی خارج از کنترل استفاده کرده اند. هرگز از هزینه های بشکه های گوشت خوک و برنامه های کمکی برای کمک های عمومی استفاده نکنید. پرسنل بخش بزرگی از بودجه هر سازمان است ، و به خاطر این واقعیت سرزنش کارکنان یک قاتل روحیه است.
مانورهای سیاسی بر سیستم های بازنشستگی تأثیر گذاشته است. مزایا در حالی که هزینه های کارکنان افزایش می یابد کاهش یافته است. در حالی که بخش خصوصی مجبور نیست با سیاستمداران مقابله با مزایای بازنشستگی خود برخورد کند ، کارمندان بخش خصوصی نیز شاهد کاهش مزایای بازنشستگی خود هستند. در هر دو بخش ، ثبات برنامه های بازنشستگی دیگر تضمینی نیست که در گذشته وجود داشت.
بیشتر کارمندان فدرال در سیستم بازنشستگی کارمندان فدرال مشارکت می کنند. این سیستم دارای مدفوع سه جانبه تامین اجتماعی ، پرداخت سالیانه و برنامه پس انداز شخصی به نام برنامه پس انداز Thrift است. کارمندان فدرال که به FERS کمک نمی کنند ، در سیستم بازنشستگی خدمات کشوری که فقط یک سالی است ، شرکت می کنند. برای هر دو سیستم ، سالانه ها برنامه های سود تعریف شده هستند.
دولت های ایالتی و محلی که سیستم های بازنشستگی خود را دارند معمولاً دارای برنامه های مزایای تعریف شده ای هستند که نیاز به مشارکت کارمندان دارد. بسیاری از گزینه های پس انداز شخصی مانند 401 (k) s و IRA هستند ، اما این اجزا به ندرت اجباری هستند.
پس انداز شخصی
همانطور که قبلاً ذکر شد ، برخی از سیستم های بازنشستگی گزینه ها یا شرایط لازم برای پس انداز شخصی را دارند. برنامه پس انداز Thrift دولت فدرال تا حدی اجباری است. آژانس ها مبلغی برابر با بخشی از حقوق کارمندان را در اختیار شما قرار می دهند. ممکن است کارمند بیشتر کمک کند. مشارکت با تطبیق مشارکتها تا یک نقطه خاص ، به معنای آنکه آژانس ها با آنچه که کارمندان در اراده خود شرکت می کنند مطابقت دارند یا تا حدودی مطابقت دارند ، تحریک می شوند.
هنگامی که وسایل نقلیه پس انداز شخصی ویژگی های مطابقت ندارند ، کارمندان دولتی هیچ انگیزه ای برای استفاده از برنامه سیستم بازنشستگی به جای آنچه که توسط شرکت های سرمایه گذاری خصوصی ارائه می شود ندارند. مانند بسیاری از برنامه های پس انداز شخصی تحت حمایت دولت ، برنامه پس انداز Thrift در مقایسه با شرکت های سرمایه گذاری خصوصی گزینه های سرمایه گذاری محدودی را ارائه می دهد.
مهم نیست که کارمندان دولت چگونه پس انداز بازنشستگی را انتخاب می کنند ، نکته مهم این است که در واقع پس انداز می کنند. روزهای تکیه بر تأمین اجتماعی و مستمری مدت طولانی است.
حفظ تعادل
همانطور که استعاره مدفوع نشان می دهد ، هر پایه مدفوع مهم است. کارمندان دولت باید به هر پا توجه کنند و از پایداری آن اطمینان حاصل کنند. برنامه های تأمین اجتماعی و بازنشستگی عمدتاً خارج از کنترل کارمندان است ، بنابراین مکانی که کارمندان می توانند بیشترین تفاوت را در ثبات بلند مدت ایجاد کنند پس انداز شخصی است.
کارمندان عمومی که به دنبال به حداکثر رساندن امنیت بازنشستگی خود هستند باید از طریق سیستم های بازنشستگی یا از طریق شرکت های سرمایه گذاری خصوصی با مشاوران مالی مشورت کنند. برخی از سیستم های بازنشستگی با مشاوران مالی خصوصی که با کاهش نرخ کار می کنند و تجربه کار با کارمندان دولتی را دارند ، تنظیم شده است.
