کنوانسیون های ژنو چیست؟
محتوا
کنوانسیون های ژنو یک توافق نامه بین المللی است ، یک سری معاهدات که ارتش بسیاری از کشورها باید در مواقع جنگ از آن پیروی کنند. آنها ابتدا توسط کمیته بین المللی امداد رسانی به مجروحان اجرا شدند که بعداً به کمیته بین المللی صلیب سرخ و هلال احمر تبدیل شدند.
کنوانسیون های ژنو برای محافظت از سربازانی که دیگر مشغول جنگ نبودند ، در نظر گرفته شده بودند. این شامل بیماران و زخمی ها ، اعضای ناوشکن کشتی در نیروهای مسلح در دریا و اسیران جنگی ، و غیرنظامیان کمکی خاص بود.
کنوانسیون ژنو چیست؟
کنوانسیون های 1949 و دو پروتکل که در سال 1977 در ژنو برگزار شد ، پایه و اساس قوانین بین المللی بشردوستانه در زمان جنگ است. مفاد دو کنوانسیون بعدی ژنو در سال 1951 و 1967 از پناهندگان محافظت می کند.
کنوانسیون های ژنو در سال 1949 به دنبال سه مورد دیگر در سالهای 1864 ، 1906 و 1929 صورت گرفت. کنوانسیون های 1949 اصول ، قوانین و توافق نامه های دستیابی شده در سه کنوانسیون اول را به روز کردند.
در واقع چهار کنوانسیون در سال 1949 وجود داشت و اولین نسخه چهارمین نسخه بروزرسانی نسخه اصلی توافق نامه را ارائه می داد. این حمایت نه تنها به بیماران و زخمی ها بلکه به روحانیون و پرسنل پزشکی نیز ادامه می داد.
دومین کنوانسیون ژنو در سال 1949 محافظت از پرسنل نظامی را که در زمان جنگ در دریا مشغول خدمت بودند ، از جمله مواردی که در کشتی های بیمارستانی به سر می برد ، محافظت می کرد. این مقررات اقتباس شده در کنوانسیون لاهه در سال 1906.
کنوانسیون سوم سال 1949 برای زندانیان جنگ اعمال شد و جایگزین کنوانسیون زندانیان جنگ در سال 1929 شد. مهمتر از همه ، این شرایط را برای مکان های اسارت و معیارهایی که باید در آنجا حفظ شوند ، تعیین می کند.
کنوانسیون چهارم ، حمایت بیشتر از غیرنظامیان ، از جمله مناطقی که در سرزمین های اشغالی انجام می شود ، را بیشتر می کند.
درمجموع ، 196 "دولت احزاب" یا کشورها کنوانسیون های 1949 را در طول سال ها امضا و تصویب کردند ، از جمله بسیاری از آنها که تا ده دهه بعد در آن شرکت نکرده و امضا نکرده اند. اینها شامل آنگولا ، بنگلادش و ایران است.
تغییر در کنوانسیون های ژنو
در حالیکه معاهدات منعقد شده توسط کنوانسیون های ژنو هنوز هم هنوز عملی هستند ، در سال های اخیر بحث هایی در مورد به روزرسانی مجدد آنها صورت گرفته است. وحشتناک ترین سؤال این است که آیا حقوق بشردوستانه ای که توسط کنوانسیون های ژنو برای زندانیان جنگ اعمال می شود ، باید مربوط به تروریست ها یا مظنونان تروریست باشد.
رهبران جهان این سؤال را مطرح كرده اند كه آیا این قوانین ، نوشته شده پس از جنگ جهانی دوم و به روز شده پس از جنگ ویتنام ، درگیری های امروز به ویژه پس از وقایع 11 سپتامبر 2001 اعمال می شود. اگر چنین است ، چگونه می توان آنها را به طور مؤثر اجرا كرد؟ آیا باید آنها را برای مقابله با تهدیدهای جدید مانند اقدامات تروریستی تجدید نظر کرد؟
پرونده حمدی علیه رامسفلد در سال 2004 هنگامی که حمدی ، شهروند ایالات متحده ، متهم به پیوستن به نیروهای طالبان در خاک ایالات متحده شد ، مورد توجه این موضوع قرار گرفت. به همین ترتیب ، این او را به یک رزمنده دشمن تبدیل کرد و وزارت دفاع تصریح کرد ، وی او را در خارج از حمایت های کنوانسیون ژنو قرار داد.
دیوان عالی ایالات متحده حكم دیگری صادر كرد ، مبنای تصمیم خود را در مورد قطعنامه كنگره كه از سال 2001 لازم الاجرا بود ، به رئیس جمهور اجازه داد كه از تمام نیروهای لازم و مناسب علیه هر كشوری كه در حملات 11 سپتامبر شركت كرده استفاده كند.
علاوه بر این ، کنوانسیونها همه کشورهای عضو این توافق نامه - از جمله افغانستان - را موظف می کنند صلاحیت جهانی و حمایت از حمایت های خود را ارائه دهند. آنها باید آنها را در خاک خودشان اجرا کنند. هنوز مشخص است که آیا به روزرسانی های بعدی به دست می آیند یا خیر.
