با رمان های اپیزودیک در داستان آشنا شوید
محتوا
یک رمان اپیزودیک روایتی است که متشکل از حوادث ناچیز متصل است ، هر کدام کم و بیش خودبخود ، غالباً توسط یک شخصیت یا شخصیت اصلی متصل می شوند. این یکی از راه های ساخت یک نقشه است. به طور معمول ، شخصیت ها در طول یک رمان اپیزودیک بسیار کم تغییر می کنند ، هرچند ممکن است یک داستان نسبتاً ساده آشکار شود.
برای به دست آوردن احساس رمان اپیزودیک ، به سریال های تلویزیونی دهه 1960 و 1970 فکر کنید. شخصیت ها و داستان ها را می توان با دقت طراحی کرد یا صرفاً ترسیم کرد. موضوع می تواند تاریک یا طنز باشد. "پیام" نمایش می تواند وجودی یا کاملاً ژرف باشد.
اما مهم نیست که در هر قسمت خاص چه اتفاقی افتاده است ، شخصیت ، انگیزه های آنها و روابط بین شخصیت ها کمی تغییر می کند یا اصلاً تغییر نمی کند. حتی وقتی شخصیت ها هر هفته با افراد و مکان های جدیدی روبرو می شدند ، هیچ قسمت اثری از شخصیت اصلی نخواهد داشت.
تاریخچه رمان اپیزودیک
اولین رمان اپیزودیک (و مطمئناً اولین رمانی که تاکنون نوشته شده است) "Lazarillo de Tormes" بود که در سال 1554 منتشر شد. "Lazarillo" نه تنها اولین رمان اپیزودیک بلکه اولین رمان "picaresque" است. رمان های پیکرسکه داستان ، غالباً از شخص اول ، یک شخص پائین یا "سرکش" را روایت می کنند که از جایی به جایی دیگر حرکت می کند و ماجراجویی به ماجراجویی می کند.
"لازاریلو" الهام بخش میگوئل د سروانتس بود که رمان اپیزودیک و پیکرسکی "دون کیشوت" را در سال 1605 نوشت. از این نقطه به بعد ، این ژانر بسیار محبوب تر شد. چند نویسنده مشهور رمان های اپیزودیک - که اکثر آنها را می توان پیکرسکو نیز دانست - شامل:
- جاناتان سویفت
- چارلز دیکنز
- هنری فیلدینگ
- مارک تواین
- جک کرواک
- JRR Tolkien (نمونه اولیه صدها رمان و سریال تخیلی مشابه اپیزودیک)
به طور خلاصه ، رمان اپیزودیک به موجودی مجذوب در دنیای داستان نویسی تبدیل شده است. شاید جای تعجب نباشد که مشهورترین رمان های اپیزودیک توسط مردان نوشته شده اند و بیشتر آنها شخصیت های اصلی مرد هستند. این تا حدودی برآمده از واقعیت است که همیشه پسران و آقایان آسانتر بودن ماجراجویان کف پا بوده اند.
چگونه رمان های اپیزودیک ساخته می شوند
برنامه ریزی یک رمان اپیزودیک نسبتاً آسان است. شما با شخصیتی شروع می کنید که به یک دلیل یا دلیل دیگر ، در شرایطی آغاز می شود که شامل مسافرت و یک سری ماجراها با گروه های مختلف شخصیت ها و چالش ها است. در پایان ، شخصیت اصلی شادی (یا حداقل یک نتیجه رضایت بخش) را می یابد.
- شانزده ساله جو فرار می کند و از خانه ای بدجنس فرار می کند و می بیند که از کار به شغل دیگری فرار می کند ، گاهی اوقات مهربانی پیدا می کند و گاهی با سوءاستفاده روبرو می شود. در پایان عاشق می شود و ازدواج می کند.
- به یک سنتور جوان گفته می شود که دنیای او در حال فروپاشی است و او تنها کسی است که می تواند آن را نجات دهد. به او یک آملت و نقشه داده می شود و راهی می شود تا طلسم را پیدا کند که از دنیای او محافظت می کند. در طول راه او را ملاقات ... در پایان او می یابد ...
- یک مرد میانسال همسر خود را از دست می دهد ، کار خود را ترک می کند و برای کشف نفس واقعی خود تلاش می کند. در طول راه او را ملاقات ... در پایان او می یابد ...
در حالی که این نوع ساختار برای ترسیم یک رمان اپیزودیک کافی است ، به هیچ وجه کافی نیست که مجموعه ای رضایت بخش از شخصیت ها ، موقعیت ها ، تنش ها و پیامدهای مختلف را تهیه کنید. علاوه بر این عناصر اساسی ، شما باید:
- یک شخصیت کاملا گرد و احتمالاً حداقل چند شخصیت کاملاً تصور شده را ایجاد کنید که شخصیت اصلی شما بتواند در تعامل باشد.
- تنش هایی را ایجاد کنید که نه تنها شخصیت شما را تحریک می کند بلکه خواننده شما را نیز به سمت خود جلب می کند. همه می دانند که شخصیت شما در پایان سیاره ، روح او و غیره را نجات می دهد - بنابراین تنش های داخلی به همان اندازه جهت کلی طرح مهم خواهد بود.
- نتیجه گیری معنی دار. داستان شما ممکن است با این سؤال آغاز شود "آیا چارلی کنتراور جهان را نجات خواهد داد؟" اما از آنجا که خوانندگان شما جواب را قبل از شروع خواندن می دانند (البته او این کار را خواهد کرد!) ، شما باید تا پایان داستان عمیق تر فکر کنید که چه اتفاقی برای چارلی و دنیای او می افتد.
