چگونه روزنامه نگار شوید
محتوا
روزنامه نگاری از بسیاری جهات ستون فقرات صنعت رسانه است. بنابراین بسیاری از مشاغل رسانه ای به جنبه ای از روزنامه نگاری نیاز دارند. نوع نوشتن روزنامه نگار تا حد زیادی به موضوع مورد نظر بستگی دارد. نکته دیگر که در کار یک روزنامه نگار تأثیر می گذارد ، رسانه ای است که آنها اخبار تلویزیون ، اینترنت ، روزنامه و غیره را تولید می کنند.
گفته می شود ، یک روزنامه نگار "سنتی" اخبار را منتشر می کند. معنی آن چیست؟ خوب ، این می تواند به معنی چیزهای مختلفی باشد. تصویر استاندارد روزنامه نگار و شخصی که اغلب در فیلم ها به تصویر کشیده می شود از شخصی است که برای یک روزنامه ضرب و شتم کار می کند و داستان می یابد. که این سؤال را ایجاد می کند: ضرب و شتم چیست؟
کار کردن یک Beat
ضرب و شتم یک اصطلاح رسانه ای برای منطقه یا موضوع است که یک روزنامه نگار آن را پوشش می دهد. بنابراین ضرب و شتم می تواند از جرائم محلی ، از اخبار ملی گرفته تا فیلم های هالیوود باشد. بسته به نوع نشریاتی که برای آن کار می کنید ، ضربانها می توانند بسیار خاص یا گسترده تر باشند. به عنوان مثال ، یک روزنامه متوسط روزانه ، گزارشگرانی را در بر می گیرد که همه چیز را از اقدامات پلیس محلی گرفته تا ورزش های محلی پوشش می دهد.
چرا شما نیاز به ضرب و شتم
کار یک روزنامه نگار این است که اخبار را گزارش کند. برای یافتن خبر ، باید موضوع و افرادی را که در مورد آنها می نویسید درک کنید. بگذارید بگوییم که شما در حال تلاش برای ضرب و شتم جرم برای یک روزنامه در شیکاگو هستید. یک روز صبح پلیس گزارش داد که یک قتل در یک محله posh شهر رخ داده است. حال ، برای نوشتن در مورد آن قتل ، باید بدانید که در این شهر چه اتفاقی افتاده است. آیا این یک حادثه منزوی است؟ آیا دو هفته پیش جرم مشابهی وجود داشت؟ دو سال پیش؟
مردم همیشه در مورد پنج ستون روزنامه نگاری یا پنج جنگ جهانی بحث می کنند - چه کسی ، چه ، کجا ، چه وقت و چرا - و "چرا" ، فقط توسط کسی که سابقه و آگاهی از ضرب و شتم خود دارد ، می تواند پر شود. به عنوان مثال ، اگر از شما خواسته شد كه در مورد قتل فوق الذكر در شیكاگو بنویسید ، و از شهر یا فعالیت جنایی اخیر در آنجا چیزی نمی دانید ، نمی توانید داستان را به بهترین روش پوشش دهید.از آنجا که بیایید با آن روبرو شویم ، اگر این یک اقدام تصادفی به جای علامت احتمالی جرم و جنایت یا به قول یک قاتل سریالی باشد ، یک اتفاق تصادفی متفاوت است.
منابع در حال توسعه
دلیل مهم دیگری که خبرنگاران می توانند علاوه بر ایجاد دانش عمیق در مورد موضوعی که در آن پوشش می دهند ، ضرب و شتم قرار دهند ، توسعه منابع است. منابع افرادی هستند که برای گزارش یک داستان با آنها صحبت می کنید. اکنون برخی منابع بدیهی هستند. اگر ما به عنوان مثال به عنوان گزارشگر جرم در شیکاگو ادامه دهیم ، شما در اداره پلیس منابع منظم خواهید داشت.
اکنون برخی از اینها آشکار خواهد بود - احتمالاً با سخنگوی این اداره صحبت خواهید کرد که وظیفه اش رسیدگی به خبرنگاران (نوعی تبلیغ گرایانه) است - اما تماس های دیگری ممکن است از روابطی باشد که شما طی سال ها تحت پوشش ضرب و شتم ایجاد می کنید.
یک روزنامه نگار غالباً به منابع خود مراجعه می کند - همه این گفته ها را می دانند "من نمی توانم منابع خود را فاش کنم" - زیرا این افراد افرادی هستند که آنها را برای دستیابی به اطلاعات یا دیدگاه خود در یک داستان می دانند. اکنون وقتی روزنامه نگار اطلاعات مهمی را از شخصی که نمی خواهد هویت آنها فاش شود ، موردی در مورد "فاش کردن" منابع قرار می دهد ، به مثالی اشاره می کند.
اگر به عنوان مثال ، شما در حال کار روی آن داستان در مورد قتل در شیکاگو هستید و از فردی در اداره پلیس اطلاعات می گیرید که به نظر می رسد این قتل ممکن است کار یک قاتل سریالی باشد ، آن افسر ممکن است نخواست نام خود را داده باشد. بیرون پس از همه ، او به شما اطلاعاتی می دهد که ممکن است او را دچار مشکل کنند. بنابراین ، وقتی داستان در مورد قتل را می نویسید ، منبع خود را نامگذاری نمی کنید و هویت وی را به کسی نشان نمی دهید. (اگر هویت او را فاش کردید ، هیچ کس نمی خواهد اطلاعات پنهانی به شما بدهد ، یا اطلاعاتی را که افراد مشاغل به آنها می گویند چیزهایی هستند که "از سابقه خارج هستند".)
وقتی یک روزنامه نگار با گذشت زمان کار ضرب و شتم می کند ، منابع زیادی به وجود می آورد. این بدان معناست که آنها می دانند وقتی اتفاقی می افتد با چه کسی تماس بگیرند و افرادی را می شناسند که با آنها صحبت خواهند کرد. یک روزنامه نگار خوب با منابع خود روابط محکم برقرار می کند تا بتواند به آنها مراجعه کند تا اطلاعات کسب کند.
اگرچه مردم همیشه دوست ندارند با خبرنگاران صحبت کنند - به ویژه وقتی داستان درباره رسوایی یا اتفاق منفی است - یک روزنامه نگار خوب منابعی خواهد داشت که تشخیص دهد که در بیرون کشیدن یک داستان و بیرون کشیدن صحیح از آن ، مثبت وجود دارد. به عبارت دیگر ، یک روزنامه نگار خوب با منابع خود رابطه محترمانه ای برقرار می کند.
